Η πρόσβαση και η δυνατότητα διαμονής αποτελούν τις βασικές προκλήσεις που θα πρέπει να λάβουν υπ’όψιν τους οι επίδοξοι αγοραστές.
Ακατοίκητο, παρθένο, έκτασης άνω των 100 στρεμμάτων, με θέα το άγριο τοπίο της σκωτσέζικης ακτογραμμής και μόνη συντροφιά τη φύση, με τιμή μόλις 186.000 δολάρια. Τα πλεονεκτήματα της πώλησης του νησιού Μπαρλόκο θα έλεγε κανείς πως τελειώνουν εδώ.
Ο τρόπος με τον οποίο μπορεί να φτάσει κανείς εκεί, καθώς και η δυνατότητα διαμονής του, είναι οι δύο βασικές προκλήσεις που πρέπει να λάβουν υπ’όψιν οι ενδιαφερόμενοι.
Το νησί ανήκει στην περιφέρεια Ντάμφρις και Γκάλογουεϊ της Σκωτίας και βρίσκεται σε απόσταση μόλις δέκα χιλιομέτρων από τη μεγαλύτερη κοντινή πόλη, το Γκεϊτχάουζ οφ Φλιτ (δύο ώρες διαδρομή από τη Γλασκώβη).
Είναι προσβάσιμο μόνο με σκάφος ή, με χαμηλή παλίρροια, οδικώς με όχημα παντός εδάφους ή με τα πόδια μέσω μιας βραχώδους διάβασης.
Στο νησί δεν υπάρχουν κτήρια ή όποιου είδους κατασκευές στο νησί, υπάρχει όμως μια παραλία με βότσαλα κι ένα σημείο όπου σε περιπτώσεις ισχυρής βροχόπτωσης, συγκεντρώνεται νερό που μπορεί να ζήσει την άγρια πανίδα.
Μάλιστα, εμπίπτει στο καθεστώς Τοποθεσίας ειδικού επιστημονικού ενδιαφέροντος, ένας χαρακτηρισμός που η σκωτσέζικη κυβέρνηση αποδίδει σε περιοχές με αξιοσημείωτη χλωρίδα, πανίδα, γεωλογία και φυσική γεωγραφία.
O χαρακτηρισμός αυτός «θα περιορίσει σημαντικά την πιθανότητα απόκτησης άδειας ανοκοδόμοιησης μόνινης δομής ή κατοικίας» σημειώνει ο Ντέιβιντ Κόρι, μεσίτης, προσθέτοντας πως «η μόνη πιθανότητα διαμονής στο νησί για οποιοδήποτε διάστημα, θα ήταν μια λύση εκτός δικτύου ενέργειας, όπως ηλιακή ενέργεια».
Το Μπαρλόκο είναι το τελευταίο νησάκι της Σκωτίας που βγαίνει στο «σφυρί». Χωρίς αυτοκίνητα, χωρίς υποδομές, χωρίς ανθρώπους. Με ποιο τρόπο θα μπορούσε το Μπαρλόκο να δελεάσει κάποιον;
«Πρόκειται για μια συχνά παραγνωρισμένη περιοχή της Σκωτίας που διαθέτει κάποια από τα πιο υπέροχα τοπία, φυσική ακτογραμμή και δασώδεις εκτάσεις. Διαθέτει σχεδόν 100 μίλια ακτογραμμής με θέα στο νότο και είναι γνωστή εδώ και αιώνες ως τόπος με μοναδικό τοπίο και φυσικό φως, χαρακτηριστικό που προσέλκυσε πολλούς καλλιτέχνες στην περιοχή τον 19ο και τον 20ό αιώνα» εξηγεί ο Κόρι.
kathimerini.gr