Χριστούγεννα σήμερα και ο Ιησούς λάμπει πιο πολύ κι από τον Ήλιο…
«Ο Ιησούς δεν μπορούσε να γιορτάσει τα γενέθλια του, γιατί δεν είχε ημερομηνία γέννησης. Το 354 οι Χριστιανοί της Ρώμης αποφάσισαν ότι, ο Μεσσίας είχε γεννηθεί στις 25 Δεκεμβρίου. Εκείνη την ημέρα οι παγανιστές του Βορείου Ημισφαιρίου γιόρταζαν το τέλος της μεγαλύτερης νύχτας του χρόνου και την έλευση του Θεού Ήλιου, που ερχόταν να διαλύσει τα σκοτάδια. Ο Θεός Ήλιος είχε έρθει στη Ρώμη από την Περσία. Ονομαζόταν Μίθρας. Μετά ονομάστηκε Ιησούς»…
Μέσα σε λίγες λέξεις ο ουρουγουανός συγγραφέας Εντουάρντο Γκαλεάνο προσπαθεί να μας κάνει να καταλάβουμε γιατί γιορτάζουμε τα Χριστούγεννα κάθε χρόνο μια μέρα σαν σήμερα, 25 Δεκεμβρίου…
Και η άποψη του Γκαλεάνο είναι η πιο διαδεδομένη, αλλά όχι η απόλυτα ακριβής.
Η χριστιανική θεωρία υποστηρίζει ότι εφ’ όσον η Παρθένος Μαρία ευαγγελίστηκε τη γέννηση του Ιησού στις 25 Μαρτίου, λογικό ήταν εννιά μήνες μετά, στις 25 Δεκεμβρίου να γεννήσει τον Υιό του Θεού. Να τονιστεί εδώ ότι οι πρώτοι Χριστιανοί δεν γιόρταζαν τη γέννησή του Χριστού και ουδείς γνωρίζει ποια ημερομηνία γεννήθηκε πραγματικά.
Οι πιο σημαντικές γιορτές της χριστιανικής θρησκείας ήταν τα Θεοφάνεια στις 6 Ιανουαρίου, που γιόρταζαν την άφιξη των Μάγων μετά τη γέννηση του Ιησού και το Πάσχα, που γιόρταζαν την ανάσταση του Ιησού.
Η Βίβλος δεν αναφέρει τα ακριβή γενέθλιά του Ιησού και η ιστορία της Γέννησης περιέχει αντικρουόμενες ενδείξεις: για παράδειγμα, η παρουσία των βοσκών και των ποιμνίων τους, υποδηλώνει ανοιξιάτικη περίοδο.
Η προέλευση της γιορτής των Χριστουγέννων και η ημερομηνία της βρίσκονται στον αρχαίο ελληνορωμαϊκό κόσμο, καθώς οι εορτασμοί άρχισαν πιθανώς κάπου στον 2ο αιώνα· οι ρίζες όμως είναι πιο βαθειές…
Τον 3ο αιώνα, η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία , η οποία εκείνη την εποχή δεν είχε υιοθετήσει ακόμη τον Χριστιανισμό, γιόρταζε την αναγέννηση του Ανίκητου Ήλιου (Sol Invictus) στις 25 Δεκεμβρίου. Αυτή η γιορτή, όχι μόνο σηματοδοτούσε το μεγάλωμα της ημέρας, μετά το χειμερινό ηλιοστάσιο, αλλά ήταν προέκταση της επίσης δημοφιλούς ρωμαϊκής γιορτής που ονομαζόταν Saturnalia, κατά τη διάρκεια της οποίας οι άνθρωποι γλεντούσαν και αντάλλασσαν δώρα. Η ημέρα εκείνη ήταν επίσης η γενέθλια του Μίθρα, της ινδοευρωπαϊκής θεότητας, του θεού του φωτός του οποίου η λατρεία ήταν εκείνη την εποχή αρκετά δημοφιλής ανάμεσα στους ρωμαίους στρατιώτες.
Η Εκκλησία της Ρώμης άρχισε να γιορτάζει επίσημα τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου του 336, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Μέγα Κωνσταντίνου. Καθώς ο Κωνσταντίνος εγκαθίδρυσε ως επίσημη θρησκεία της αυτοκρατορίας τον Χριστιανισμό, πολλοί ιστορικοί έχουν υποθέσει ότι η επιλογή αυτής της ημερομηνίας είχε το πολιτικό κίνητρο να αποδυναμώσει τους καθιερωμένους παγανιστικούς εορτασμούς· η ημερομηνία αυτή δεν έγινε ευρέως αποδεκτή στην Ανατολική Αυτοκρατορία, όπου είχε επικρατήσει η 6η Ιανουαρίου (σήμερα γιορτάζουμε τα Φώτα), για ενάμιση αιώνα, και τα Χριστούγεννα δεν έγιναν σημαντική χριστιανική γιορτή παρά τον 9ο αιώνα.
Κι ό,τι και να λέμε τώρα και να γράφουμε ξεσκονίζοντας την Ιστορία, Χριστούγεννα σήμερα και λουκούλλεια γεύματα και κάτι μενού στα γκουρμεδομάγαζα με χτένια και φύκια για μεταξωτές κορδέλες, με μαύρο χοίρο τυλιγμένο σε φύλλα χρυσού και τέτοια όμορφα και οινοποσία στα ταπεινά τα σπίτια μέχρι που να μην θυμάσαι τι γιορτάζουμε και να αναζητείς το κοκορέτσι στις αδειανές σούβλες… Καλά Χριστούγεννα λοιπόν και με το καλό και το νέο έτος!
phgh/http://www.ethnos.gr